غم نبودن پدر جانکاه است و اندوهناک ووقتی پدر میرود انگار خرابه نشین می شوی
پدر تکیه گاهی است که بودنش انسان احساس غرور و آرامش را در خود دارد . وقتی درخانه است انگار همه دنیا در او خلاصه می شود . و چه سخت است وقتی پدر نباشد . انهم وقتی که زود ازمیان خانواده پر می کشد .
یقینا پرواز ملکوتی پدران مهربانی چون مرحوم شوهر خاله ام حاج رضا بیابانی و حاج رمضان بیابانی و حاج رضا مدرس ( رنجکش ) نیز سخت و غمگین خواهد بود . هیچ وقت مهربانی ها و احترام آن عزیزان را نسبت به خود و خانواده ام فراموش نمی کنم . هرچند که می دانم در سرای ابدی برای همیشه از این التیام سخت و جانکاه بیماری به سلامت و آرامش رسیده اند . اما نبودنشان دلگیر و دلتنگ خواهد بود .
چه آرزوهایی که بر دل مانده اند ولی حیف و صد حیف که ما در این بازی سرنوشت هیچ هستیم
شادی روحشان و همه در گذشتگان صلوات .
کوچه ها و خانه و مزرعه و شالیزارها دیگر بدون تو پدر بویی ندارد و صفا نیز از این همه زیبایی بودنتان رخت بر بسته است .
می دانم پس از آن رنجی که در بستر بیماری کشید ه اید اکنون در آرامش کامل به سر می برید . کاش بودی و به آرزوهایت که می دانم همیشه برای خود ترسیم می کردی می رسیدی ولی صد حیف
که رفتی .
همیشه به یادشان باشیم و در گذشتگان را فراموش نکنیم حد اقل با ذکر صلوات
درباره این سایت